Syriusz, Jowisz i pełnia Księżyca 26-01-2013

Po wielu dniach, nieba zasnutego chmurami, wreszcie pojawił się promyk nadziei w postaci pełni Księżyca, która po bardzo długiej przerwie  rozgoniła chmury i pozwoliła na zobaczenie Jowisza .Ostatnio tą planetę fotografowałem w okolicy opozycji a dokładnie 8-ego grudnia.

Już o zachodzie Słońca było widać ze coś się klaruje. Chmury jeszcze snuły się po niebie ale Słońce zdołało się już przez nie przebić. 

Wieczorem niebo wreszcie się otworzyło. Pomimo, że snuły się jednak wysokie cirrusy a temperatura oscylowała w okolicach  -10stC postanowiłem przewietrzyć teleskop. Na pierwszy strzał poszedł nasz naturalny satelita.

Choć właściwie Księżyca w pełni raczej się nie obserwuje to z radości, że w końcu go widzę postanowiłem zrobić mu kilka fotek. Podczas pełni, kontrast obserwowanej powierzchni jest bardzo słaby. Dużo lepsze warunki do obserwacji jak i fotografowania zachodzą podczas kwadry gdy Słońce oświetla powierzchnię Księżyca pod małym kątem i uwydatnia wzniesienia i zagłębienia terenu.

Krater Tycho. Jest to krater uderzeniowy, jego wiek jest szacowany na 108 milionów lat. Charakterystyczną jego cechą  jest system promieni rozchodzących się wokół krateru. Ich długość dochodzi do 1500 km.Jego średnica wynosi 85km.

Sinus Iridium czyli Zatoka Tęczy i krater Plato. Sinus Iridium to wylew lawy bazaltowej o średnicy 236km.Krater Plato (Platon) ma okrągłą formę obwałowanej równiny i strome zbocza o wysokości około 2,4 km. Dno krateru jest płaskie i zalane zastygłą, ciemną lawą

Krater Kopernik. Średnica dna krateru wynosi około 46 km.

Morze Przesileń ( Średnica 418 km) i jasny krater Macrobius

 Następnym obiektem był oczywiście Jowisz i jego największe ksieżyce. 

Seeing bardzo słaby, planeta niemiłosiernie  falowała w okularze. Około godz 19:45 na tarczę planety wszedł cień jednego z jej księżyców a mianowicie cień Io.

  Tutaj widzimy cień Io na tarczy i sam księżyc już poza tarczą Jowisza. 

I jeszcze jedno zdjecie, Io coraz bardziej oddala się od planety

Oprócz księżyców Jowisza obok planety zakręciła się również gwiazdka. Była nią Omega Tauri  oddalona od nas o 93 lata świetlne. (Na zdjęciu znajduje się na dole kadru).

Na koniec skierowałem teleskop na najjaśniejszą gwiazdę północnej półkuli czyli Syriusza. Obserwacje pojedynczych gwiazd są bezcelowe ponieważ nawet przez największy amatorski  teleskop nie zobaczymy nic innego jak tylko punkt świetlny.

Ale jak astro amator po tak długiej przerwie dopadnie się do bezchmurnego nieba to atakuje wszystko co widzi i za drzewa nie ucieka .

Tutaj widzimy Syriusza na mapce z darmowego programu Stellarium  który można sobie ściagnąć na komputer i mieć swoją interaktywną mapę nieba

Syriusz najjaśniejsza i jedna z najbliższych gwiazd nocnego nieba, położona w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa. Jej jasność obserwowana wynosi -1,47 magnitudo, a odległość od Układu Słonecznego, około 8,6 lat świetlnych.
Miło było pomarznąć i nacieszyć oczy kosmicznymi obiektami :)
Mariusz Rudzński